Η Ομότιμη Καθηγήτρια Erika Fischer-Lichte σπούδασε Θεατρικές Σπουδές, Σλαβικές Γλώσσες και Λογοτεχνίες, Γερμανική Φιλολογία, Φιλοσοφία και Ψυχολογία, στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Ήταν Καθηγήτρια από το 1973 στα Πανεπιστήμια Φρανκφούρτης, Μπαϊρόιτ και Μάιντς και από το 1996 στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Η Erika Fischer-Lichte διετέλεσε επί σειρά ετών επικεφαλής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Υπήρξε πολύ δραστήρια ως πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Θεατρικών Ερευνών (International Federation of Theatre Resarch – IFTR/FIRT), κάνοντας και τους δύο επιστημονικούς οργανισμούς να εισέλθουν σε μία νέα εποχή. Βραβευμένη από πολύ σημαντικούς Διεθνείς Οργανισμούς, μέλος πολλών ευρωπαϊκών και διεθνών Ακαδημιών (όπως της Academia Europaea, της Ακαδημίας Επιστημών του Γκέτινγκεν, της Ακαδημίας Επιστημών Βερολίνου-Βρανδεμβούργου, της Γερμανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών Leopoldina και Διεθνές Επίτιμο Μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών), έχει διατελέσει Επισκέπτρια Καθηγήτρια στην Κίνα, την Ινδία, την Ιαπωνία, τη Ρωσία, τη Νορβηγία, τις ΗΠΑ, τη Σουηδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία, τη Βραζιλία και την Κούβα.
Το εκτεταμένο έργο της έχει διαμορφώσει καθοριστικά την επιστήμη του θεάτρου τις τελευταίες δεκαετίες. Ως παραγωγική θεατρολόγος έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 30 βιβλία σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από την αισθητική, τη θεωρία του θεάτρου, τη σημειωτική και την επιτελεστικότητα, την ιστορία του θεάτρου και το σύγχρονο θέατρο. Ασχολείται με ένα πλήθος σημαντικών ερευνητικών πεδίων, όπως οι παραστάσεις αρχαίων ελληνικών τραγωδιών από το 1800 ως τον 21ο αιώνα παγκοσμίως, η αισθητική της επιτέλεσης, οι πολιτισμικές διασταυρώσεις στη θεατρική πράξη.
Διετέλεσε Διευθύντρια του Διεθνούς Ερευνητικού Κέντρου Interweaving Performance Cultures στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (IRC/IPC 2008-2023), το σημαντικότερο ερευνητικό κέντρο στον τομέα των Θεατρικών Σπουδών παγκοσμίως. Το IRC/IPC υπήρξε μια μοναδική ερευνητική μονάδα που έχει δώσει ώθηση σε πολλούς νέους ακαδημαϊκούς και παλαιότερους μελετητές να παράγουν νέες ερευνητικές ιδέες και νέες αντιλήψεις στην επιστήμη της θεατρολογίας.
